نمي دونم از خودم چه تعريفي بايد داشته باشم.هميشه در جواب اين سوال ميگم،هيچم اما پوچ نيستم. ولي مثل اينکه اينجا بايد واضح تر حرف زد و همه چيز رو توضيح داد. پس به حرمت همه دوستاني که اين متن رو مي خونن با صداقت مينويسم ،عشق تنها دليلي است که دنيا رو تحمل مي کنم. در هر شرايطي خودم هستم وتحت تاثير محيط و اطرافيانم قرار نمي گيرم.اما هميشه از دنياي اطرافم تجربه کسب مي کنم درست هارو رو ياد مي گيرم تا بتونم غلط هامو پاک کنم. تنها چيزي که به خودم اجازه مي دم بدون شک در مورد خودم بدون هيچ تواضعي تعريف و تضمين کنم،صداقت،يکرنگي،عاطفه و وفاداري و پايبندي و احساس مسوليت فوق العاده در هر موردي است.از شاد کردن و کمک به ديگران بسيار لذت مي برم.اما با هر دروغ و دورنگي و قدرنشناسي به شدت مي رنجم و ذره ذره وجودم شکنجه مي شه و خيلي زجر مي کشم.از فقير تا غني از بي دين تا مذهبي افراطي.با همه مي تونم سازگار باشم. با اين حال با هيچ کس صميمي نمي شم و با هيچ دوستي رفت و آمد خانوادگي ندارم.اگر دنبال يک مانکن زيبا و بي نقص مي گرديد حتي خوشکل معمولي من نيستم. شايد قابل تحمل باشم اما صورت خوشکلي ندارم. اما اگر خودستايي نباشه باطن زيبايي دارم که قدرشو مي دونم.اعتقاد مذهبي ندارم اما اعتقادات معنوي خاص خودم رو دارم .اهل حجاب چادرو روسري نيستم اما حجاب دل دارم. هميشه سعي مي کنم شيک پوش باشم اما پوشيده و باوقار.عاشق موسيقي با مفهوم ودل نوازم.همچنين کتاب ها وفيلم هاي آموزنده.هم شادم هم آروم وآزرده از دنيا.هم شيطون و شوخ طبع هم جدي و با جذبه. ديگه بيشتر ازين سرتونو درد نميارم. هميشه شادو هميشه سربلند باشيد.

باور کنيد نمي دونم چطور شد و چرا اينجام. تا اين سن قصد ازدواج نداشتم و باور کنيد يا نه هيج وقت دوست پسري نداشتم . به دليل اينکه نمي خواستم امروز به يکي دل ببندم و فردا به يکي ديگه. مي خواستم همه عشق و علاقم رو به پاي کسي بريزم که هميشه در کنارش باشم و يکبار براي هميشه عاشق بشم و عاشق بمونم. تو دنياي حقيقي کسي که من رو از خودم بهتر بشناسه و درکم کنه پيدا نشد شايد تو دنياي مجازي اين تصور به حقيقت بپيونده. براي ازدواج عجله اي ندارم. تا زماني که هر دوطرف به شناخت کامل از هم نرسيم. از خودم زياد گفتم براي اينکه فکر مي کنم ابزار يک زندگي موفق بعد از عشق منطقي، درک وشناخت کامل ازهم باشه.پس شخص مورد نظر من کسي هست که خيلي شبيه خودم باشه تا بتونه کاملا درکم کنه و بشناستم. حتي براي نزديک بودن فرهنگ ها ترجيح مي دم اصالتا شيرازي باشه . مهمترين چيز اينکه با صداقت و وفادار به عهد باشه . از نظر مالي در حد احتياج يک زوج که تازه زندگي رو شروع مي کنن بضاعت مالي داشته باشه نمي خوام بگم رو يه گليم زندگي مي کنم و نان و عشق مي خوريم.زندگي متاسفانه حقيقت داره و رويا نيست. از نظر تحصيلات هم ترجيحا هم پايه خودم يا با کمال پررويي بالاتر باشه. شايد منم تا دکترا ادامه بدم.در ضمن هيچ وقت آزادي طرف مقابلم رو ازش نميگيرم که تنها اسير من باشه. اگر عاشق واقعي باشه جايگاه من هميشه حفظ مي شه .مگه نه؟